De bruine ANWB-infobordjes weer up-to-date maken voor toeristen. Een cadeau aan de jarige stad van de Historische Vereniging Die Goude. Het leek Marianne Lint een leuk project om aan mee te doen. 'Hoe moeilijk kan dat zijn?' Maar wat in 2020 een eenvoudig klusje leek, werd een bizarre reis door vergunningenland, waardoor de bordjes het begin van het stadsfeest niet hebben gehaald. 'Dat ligt niet aan de inzet van de mensen maar aan het systeem’. Op 21 juni wordt het eerste bordje bij het Stadhuis op de Markt feestelijk onthuld.
Ze hangen overal: op het museum, op bruggen, straten, hekken, oud-kloosters en -kerken om de voorbijganger te informeren over de geschiedenis van die plek. Je controleert de informatie, past verouderde teksten aan, laat nieuwe bordjes maken en die hang je op, denkt de leek. Maar dat is te simpel gedacht, blijkt uit het verhaal van Lint.
Om te beginnen wist niemand hoeveel het er waren. 130, bleek bij inventarisatie, waarvan er zo'n 30 moesten worden aangepast. Zoals dat bij de voormalige kazerne, waar de Cheese Experience alweer een paar jaar de bioscoop heeft vervangen. Ook werden er 6 nieuwe aangevraagd zoals bij het Spaardersbad (een tot appartementen omgebouwd zwembad) en het Joodse Poortje (toegang van het verdwenen Joodse kerkhof) in het Raoul Wallenbergplantsoen.
Mars door de instituten
Toen begon een lange mars door de instituten: bewoners of Verenigingen van Eigenaren (VVE's) moesten akkoord zijn met de tekst, de historische informatie moest kloppen 'dat is helemaal gescreend door historicus Henk Jan Sprokholt, die ook de vorige bordjes heeft gemaakt.' Ook moesten er Engelse vertalingen komen, die buitenlandse bezoekers via een QR-code op de bordjes kunnen lezen. 'Toen daarna ook de goedkeuring van de vakgroep kunsthistorie van de gemeente binnen was, dachten we, we zijn klaar, we kunnen bestellen.'
Maar een gemeentelijke vergunning alleen, is niet genoeg, zo verklapte een ambtenaar. Voor elk gat dat geboord moet worden in een monument is een omgevingsvergunning nodig. Dat werk heeft Gouda uitbesteed aan de (regionale) Omgevingsdienst Midden-Holland (ODMH). De aanvraag moest per bordje worden ingediend op een landelijke website 'die helemaal is ingericht op het aanvragen voor de bouw van een schuur of het plaatsen van een dakkapel.' Met veel kunst- en vliegwerk kreeg Lint daar haar bordjes van circa 30 x 40 cm tussen.
Veel informatie nodig
Daarna vroeg de ODMH aanvullende informatie en niet weinig ook. 'Een plattegrond, een straatgezicht van oost naar west en van noord naar zuid, een omgevingsverkenning, schets van de situatie vóór en schets van de situatie na,' somt Lint op. Desgevraagd kreeg ze te horen dat dit kwam door de nieuwe omgevingswet (aangenomen, maar nog niet ingevoerd). 'Die verplicht gemeenten een adviescommissie in te stellen van landelijke deskundigen, een soort nieuwe welstandscommissie, die niets wist van Gouda.'
'Wij zijn geen bouwtechnische mensen, dus ik heb voorgesteld per bordje een kartonnetje knippen, tegen de beoogde plek op de muur te houden, een foto te maken en de maten erbij te tekenen en dat mocht. Ik heb zo'n 80 foto’s lopen maken.' Voor niks, bleek al snel, want een commissielid bedacht toch maar zelf een rondje door Gouda te komen maken.
Vergunning afgewezen
Vervolgens werden alle teksten waarvoor vergunning werd gevraagd, afgewezen: 'de tekst moest anders, het formaat moest anders, de plaats moest anders en soms alle drie'. Zo kon Lint weer terug langs aanvragers, de historicus, de plaatselijke en de landelijke adviescommissie en de monumenteninspecteur van de ODMH, soms vijf partijen per bord.
'Om een lang verhaal kort te maken', zegt Lint 'de echte oorzaak van al die vertraging zijn die verschillende lagen die verplicht zijn om met elkaar te werken en langs elkaar heenwerken. Het ligt niet aan ambtenaren en medewerkers, die hebben hun stinkende best gedaan om ons goed te adviseren.'
Geld speelt geen rol
Eind februari waren de laatste drie vergunningen rond. Mooi op tijd voor de opening van het feestjaar op 12 april zou je denken. Helaas gooide toen de wereldeconomie roet in het eten. 'Het materiaal, het kunststofhout, was voorlopig niet leverbaar en dat kon volgens de ANWB wel een paar maanden duren.'
Gek genoeg speelde het vinden van geld nauwelijks een rol: de ANWB betaalt de helft, gemeentelijke potten als Gouda750 en GoudaPot dragen bij en een hoop eigenaren betalen zelf ook mee.
Nu is het zover, op 21 juni wordt in bijzijn van de gemeente het eerste bordje onthuld op het Stadhuis op de Markt en kan Lint proosten. Spijt van haar bemoeienis heeft Lint niet, ze is als voormalig griffier van Rotterdam wel gewend aan bureaucratie, al 'was het wel een uitdaging'. Ze is in haar opzet geslaagd. En dan bedoelt ze niet alleen de verbeterde bordjes.‘Ik wilde me in coronatijd over iets anders druk maken dan mezelf, en dat is gelukt'. 